Oester documentaire: The Taste of Desire

Een interview met Regisseur W.J.A. Kluijfhout over de oester documentaire ‘The Taste of Desire’

Een paar maanden geleden werd Pescattura gevraagd om Koester je oester shirts te drukken, dat gebeurt natuurlijk wel vaker.. Maar wat bleek, de shirts werden cadeau gedaan aan een filmcrew die net de laatste shots voor een oester documentaire hadden gemaakt. Nieuwsgierigheid nam de overhand en we namen meteen contact op met de filmregisseur van deze oester documentaire: Willemiek Kluijfhout.

Willemiek Kluijfhout is filmregisseur. Haar regienaam is W.J.A. Kluijfhout en staat altijd op de aftiteling van haar films (dit leek haar een goede gender-neutrale naam). Willemiek heeft filosofie gestudeerd en de Filmacademie gedaan. Sinds 2000 maakt ze al films, waaronder L’Amour des Moules, Sergio Herman Fucking Perfect en Het Nieuwe Artis.

Voor het produceren van de documentaire The Taste of Desire hebben Willemiek en haar crew een reis rond de wereld gemaakt en de mooiste verhalen verzameld. Verhalen van een New Yorkse burleske danseres, Zweedse psycholoog, Franse Chef-kok, Japanse parelduiker en Zeeuwse bioloog over hun verband met de oester, ambities en sensuele verlangens. De crew heeft vier jaar lang gewerkt aan de opzet van de documentaire en vervolgens in één jaar tijd de filmopnames gemaakt in Japan, Frankrijk, Zweden, US en Nederland.

Willemiek was voor deze documentaire al gek van oesters, voornamelijk van de platte Zeeuwse oesters. Op haar achttiende at ze haar eerste oester in Australië, haar familie had daar een oysterfarm en de oester kwam rechtstreeks uit zee. Maar dat was niet de drijfveer voor het maken van deze film. 

Wie kwam met het idee om deze documentaire te maken?

Tijdens het maken van de documentaire over mossels heb ik ook veel informatie over de oester verzameld. De oester is als het ware de glamourversie van een mossel. Maar waarom? Wat maakt die oester zo bijzonder? Waarom heeft iedereen zoveel associaties en connotaties bij een oester? Dit was meteen het uitgangspunt voor het maken van een documentaire over oesters: The Taste of Desire.

Hoe is de titel ‘The Taste of Desire’ tot stand gekomen?

De film gaat over oesters en verlangen en daarbij past een ‘teasende’ titel. De naakte oester is een oester die je rauw en puur, zonder citroen of sausjes, eet. In de film zijn de hoofdpersonen ook rauw en puur in hun vertelling over verlangen.

Wat is het idee achter de oesterdocumentaire? 

Alle associaties met de oester gaan over menselijke verlangens. Van daar uit ben ik mensen gaan zoeken die én iets met de oester hadden en iets over verlangen hebben te vertellen dat ons inzicht geeft in menselijke verlangens. In de film gaat het uiteindelijk dus meer over de mens en haar verlangens.

Kan je de leukste draaidag omschrijven? 

We hebben vele leuke draaidagen gehad omdat de hoofdpersonen allemaal heel bijzonder zijn en de plekken waren ook bijzonder mooi. Daarnaast hebben we een superfijne crew. Een travo-bar in New York waar een danseres uit een oester kwam, de karaoke bars in Japan, de Oysterbar in New York.. Ik kan niet kiezen.. Heel bijzonder was ook het bezoek aan voormalig driesterren kok Olivier Roellinger die ons ontving met een waanzinnig grote schaal langoustines en oesters uit Bretagne, veel wijn en niet rustte voordat we dat op hadden. En toen moesten we nog draaien..

Wat is de mooiste de herinnering die je tijdens het maken van de documentaire hebt overgehouden?

Poeh, vele maar het was de eerste keer dat ik in Japan was en daar te zien hoe een parel uit een oester komt is pas echt spectaculair!

Welk oesterland staat je het meest bij?

Zweden. Vanwege het persoonlijke verhaal van de Zweedse oesterduiker Lotta. Zij duikt hier in het koude water en gaat op zoek naar oesters die met haar hand in haar mand verzamelt. En in de Zweedse plaats Grebbestadt heb ik zonder twijfel de lekkerste oesters gegeten, die platte oesters die diep gedoken zijn proeven heel metalig en sterk van smaak.

Heb je nog rare ervaringen gehad?

We gingen langs bij een drijvend restaurant: ‘Omurabay Japan’, waar een lading Japanners uit de bus kwamen en oesters gingen barbecueën. In vijf minuten was alles op.

Heb je tijdens de draaidagen elke dag minimaal één oester gegeten? 

Nee, niet altijd. In Japan was het niet het oesterseizoen en waren ze naar mijn zin veel te groot. Maar op andere locaties altijd zoveel mogelijk.

Zelf vindt Willemiek het niet ‘gewoon’ om een oester te eten en voelt het als een speciaal moment. Feestelijk of juist iets dat heel puur natuur is. Ze voelt zich daarna altijd een beetje geëxalteerd. Over het algemeen zijn oesters in de meeste landen een delicatesse en hebben ze een chique imago. Behalve in Bretagne daar worden ze de hele dag door gegeten. Volgens de Franse chef in de film moet je de oester uit de zee eten waar je bent en dan smaakt die oester het lekkerst.

Tips van Willemiek om oesters te gaan eten

Nederland: Oesterij Yerseke

Amsterdam: Brut de Mer